فاتحان سلیمانی قدس

​ابوبصیر اسدی از اصحاب و شاگردان امام صادق علیه السلام می‌گوید:

پس از شهادت امام صادق علیه السلام، برای عرض تسلیت به اهل بیت امام به خانه ایشان وارد شدم.

وقتی حمیده ام محمد (همسر امام) مرا دید به گریه افتاد و من نیز گریه کردم.

سپس خطاب به من کرد و گفت ای ابوبصیر اگر در لحظات آخر عمر شریف امام در کنار ایشان بودی اتفاقی عجیبی را مشاهده می‌کردی.

امام در لحظات آخر چشم مبارکشان را گشودند و امر کردند تا فورا همه خویشان و نزدیکان را نزد ایشان حاضر کنم.

اینکه امام در این لحظات چنین دستوری دادند شگفت انگیز بود.

همه بستگان را اطراف ایشان جمع کردیم و همه با همه وجود منتظر بودند تا بدانند امام در این ساعات آخر عمر شریفشان چه فرمایش مهمی دارند.

امام وقتی همه نزدیکان را حاضر دیدند، فرمودند:«شَفَاعَتَنَا لَا تَنَالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلَاهِ»، شفاعت ما هرگز به کسانی که نماز را سبک می‌شمارند نخواهد رسید.

وسائل ‏الشیعة، ج ۴، ص ۲۵

من لا یحضره الفقیه، ج‏۱، ص ۲۰۶

الأمالی للصدوق، ص ۴۸۴

بحار الأنوار، ج‏۴۷، ص۲